Op vrijdag 6 december wordt weer de jaarlijkse jubilarissenavond georganiseerd.
Dit jaar zijn er 4 jubilarissen die op deze vrijdagavond in het spreekwoordelijke zonnetje gezet worden.
De jubilarissen in 2024 zijn:
Roland van Delden 40 jaar lid
Stan Beurskens 25 jaar lid
Emile Scheijen 25 jaar lid
Bas Houben 25 jaar lid
Om 19:30 uur zal de interne huldiging plaatsvinden, waarna om 20:00 uur de receptie zal starten. Aansluitend aan de receptie zal er weer een gezellig feestje ontstaan in de kantine van RKVV Vijlen.
De komende dagen zullen we de jubilarissen aan u voorstellen.
Vandaag: Emile Scheijen – 25 jaar lid
Zoals velen weten is Emile opgegroeid in het café van zijn ouders, Café Oud Ville. Mede daardoor, en ook omdat er in het gezin weinig interesse was voor het spelletje voetbal, is Emile pas op relatief ‘late’ leeftijd lid geworden van RKVV Vijlen. Op de vrijdagavonden repeteerde het korps van de schutterij in het zaaltje behorend bij het café. Echter na de repetities werd de zaal verbouwd tot zaalvoetbalveld, waarin krukken en tafels of stoelen als doelen fungeerden. Samen met o.a. Joost en Martijn Schins en Remon Plummen werden wedstrijdjes gehouden. De bal: een leeg AA-flesje. Dat was de eerste echte kennismaking van Emile met ‘voetbal’.
In 1999 is Emile, toen op 11-jarige leeftijd, lid geworden van de plaatselijke RKVV. Hij startte bij de C-jeugd; een leeftijdscategorie hoger dan gebruikelijk als 11-jarige. En niet omdat meteen bij zijn eerste balcontact bleek dat Vijlen de nieuwe Van Basten had ontdekt. Nee, en met vioollessen had Emile bovendien nog een 2e serieuze hobby.
Een technisch begaafd voetballertje is Emile, naar eigen zeggen, nooit geweest. Het spelen tegen oudere tegenstanders gedurende de rest van de jeugdopleiding heeft hem geleerd om de nodige werklust en inzet op de mat te leggen. Iets wat hem later altijd van pas is gekomen bij de senioren.
Na een jaartje op de A-jeugd te hebben gespeeld in een combinatie-elftal van Simpelveld, Gulpen en Vijlen, is Emile in 2006 bij de senioren terecht gekomen.
Zijn eerste wedstrijd op het 2e elftal was meteen de kampioenswedstrijd van het seizoen 2005-2006. Het 2e werd dat seizoen ongeslagen kampioen. Hadden ze dan toch die nieuwe Van Basten binnen hun gelederen? Nee, het waren volgens Emile toch de verdiensten van o.a. Paul Brauers, Paul Kullen, Alf Schösser, John Hengelbrock en nog een aantal zeer ervaren rotten. Spelers waarvan hij veel van het voetbalspelletje heeft mogen leren. Extra mooi in dat jaar: Ook het 1e elftal werd kampioen. Zo werd zijn debuutjaar bij de senioren meteen één van de hoogtepunten als lid van de vereniging. 3 jaar later, in het seizoen 2008-2009 en met een verjongd team, werd Emile met het 2e elftal wederom ongeslagen kampioen, waarmee het team promoveerde naar de 3e klasse. De eerste wedstrijd voor het 1e elftal, kan Emile zich niet meer herinneren. Waarschijnlijk omdat in die tijd gevochten werd om een rondje te kunnen geven in de kantine. Een net zo belangrijk aspect van het lidmaatschap als het voetbal zelf, de gezelligheid op de club! aldus Emile.
Na een aantal jaren zowel het 1e elftal als het 2e elftal te hebben gediend en onderdeel zijnde van de zogenaamde selectie, heeft Emile het uiteindelijk tot basisspeler van het 1e elftal geschopt. Waarschijnlijk dan toch die gelijkenis met Van Basten. Helaas is in die periode ook ergens de Coronapandemie uitgebroken. Als Emile dan een dieptepunt kan benoemen, is het dat wel. Los van de periode dat het amateurvoetbal helemaal stil lag, heeft een coronabesmetting ook voor een conditionele terugval bij Emile gezorgd. Eén van zijn sterke punten binnen de lijnen werd daarmee aanzienlijk verzwakt. Op basis van conditie en hard werken de spreekwoordelijke deur in de verdediging dicht houden.
Het grootste persoonlijke hoogtepunt echter, kwam voor Emile pas vorig jaar op 35-jarige leeftijd. Zijn petekind Seb Stevens maakte de overstap naar de senioren. Om samen met hem op het veld te staan, maakte Emile enorm trots. Ook voor Seb begon het voetballen in de zaal van het café, met diezelfde krukken als doelpalen. Destijds, Seb was toen 3 jaar, liet Emile hem nog af en toe winnen. Nu moet Emile zijn best doen om niet te verliezen van de jonge generatie.
Het is voor Emile een voorrecht om samen met die jongens op het veld te staan. Het 2e elftal is momenteel weer een competitief elftal. Het heeft Emile de extra motivatie gegeven om door te gaan als actief lid. In de hoop dat hij van waarde kan zijn voor de jeugd en voor het hele team. Hoewel Emile, met een knipoog, heus wel van zichzelf weet dat hij geen van Basten is! En wie weet kan hij zijn actieve voetballoopbaan straks toch afsluiten zoals die ook begon, met een kampioenschapswedstrijd en een kampioenschap!