Jubilarissen 2024! Stan Beurskens – 25 jaar lid

Vandaag: Stan Beurskens – 25 jaar lid

Als vijfjarig jongetje begon Stan in zijn eentje te voetballen in de tuin. Omdat zijn vader door ziekte helaas niet mee kon doen was dat vooral tegen de muur. Na een periode bij Rood Groen stopte Stan met voetballen, enerzijds door de ziekte van zijn vader maar daarna ook omdat hij ging studeren in Wageningen. Nadat hij meerdere keren was gevraagd of hij toch niet weer wilde gaan voetballen is hij in 1999 weer begonnen in Vijlen. Stan speelde een aantal wedstrijden in het 1e elftal en verhuisde daarna naar het 2e elftal. Door zijn drukke studie in Wageningen belandde hij echter al snel bij het 3e elftal. Stan vond dat dit ook precies wat bij hem paste. Wat een feest vond hij dat. De ervaren spelers van het team, die de bal met precisie op je stropdas konden leggen, zorgden ervoor dat het team kampioen werd. De hoeveelheid biertjes die in die periode werden genuttigd zijn bijna legendarisch te noemen.

Tijdens zijn studie heeft Stan ook rugby gespeeld. Hij geeft eerlijk toe dat hij daar beter in was dan in voetbal. Soms leek zijn voetbal ook wel op rugby. Eén ding was voor Stan duidelijk, op de grond gaan liggen was niet zijn sterkste punt. Zijn teamgenoten zeiden wel vaker: “Stan, als jij was gaan liggen, dan was het een penalty geweest”. Maar ja, dat was niet aan Stan besteed. Meestal lagen anderen op de grond als ze probeerden de bal van hem af te pakken. Scheidsrechters voelden zijn speelwijze op een wonderbaarlijke manier altijd goed aan. Veel vrije trappen tegen, maar nooit een gele of rode kaart gehad. Dat voelt voor Stan wel bijzonder.

Naast het kampioensjaar is de uitverkiezing tot aanvoerder van het 3e elftal voor Stan een mooie herinnering. Zoals velen waarschijnlijk weten, was dat niet vanwege zijn voetbalkwaliteiten, maar vooral door zijn bijdrage aan de sfeer die binnen het team heerste. Stan geniet nog altijd na van de lol die werd gemaakt en de feestjes die werden gevierd. Als het 3e elftal in de ochtenduren had gevoetbald stonden de spelers bij aanvang van de wedstrijd van het 1e team in de middag nog altijd luidruchtig op de tafel in de kantine. De activiteiten die Stan samen met Chris, Ingo, Maurice en Jan Grolleman organiseerde, noemt Stan eveneens legendarisch. Niels en Erno, zijn twee maatjes met wie hij bijna zijn hele leven heeft gevoetbald houden een speciale plek in zijn herinnering.

Niels die altijd zo goed en hard “Viele 3 defense!” kon bulderen. En Erno met zijn terminator/robotknie, die ondanks alles door bleef voetballen, gewoon omdat het zo gezellig was. Stan bedankt iedereen met wie hij in alle jaren heeft gevoetbald. Want dat is precies waarom hij is blijven voetballen: de leuke momenten, de goede gesprekken en vooral de gezelligheid.

Tot slot twee anekdotes om zijn voetbalcarrière goed in beeld te brengen. In een wedstrijd tegen Voerendaal op een regenachtige zondag omspeelde Stan op onnavolgbare wijze drie tegenstanders en de keeper. Daarna volgde het schot op het lege doel. Terwijl Stan zich al omdraaide en met omhoog gestoken armen richting zijn teamgenoten liep, bleef de bal in een plas water op slechts één centimeter voor de doellijn liggen. En dan de hattrick die hij in een wedstrijd tegen Mechelen scoorde was iets bijzonders. Hij noemt dit echte “Stan”-doelpunten, waarbij de bal via de kluts bij hem terecht kwam. Hij stond dan steeds op de juiste plek om de bal met zijn hak, voet en zelfs achterwerk in het doel werken.