CERDY SMEETS – 25 Jaar lid
Cerdy is op 6 jarige leeftijd begonnen met voetballen.
Hij herinnert zich zijn eerste training nog op een zomeravond. Het achter een bal aan rennen en als je deze vervolgens hebt verovert weer wegschoppen leek voor hem een soort doelloze actie waar je als jonge knul wel verliefd op kan worden. Vrij snel kwam Cerdy op het middenveld terecht. Vanaf de rechterkant snelheid maken en de bal vervolgens voor het doel brengen, of zoals hij zelf aangeeft “een poging hiertoe wagen”.
Cerdy heeft de jeugd met veel plezier doorlopen. Meerdere enthousiaste en gepassioneerde trainers hebben hun tijd en energie gestoken om hem het voetbal bij te brengen. Dit waren o.a. Theo Thewissen, Silvio Souren, Rob Kusters, Piet van Houtem, Piet Baltus en dan nog de trainers van de combinatieteams. Alle trainers hadden hun eigen manier van trainen. Samen met de hulptrainer, die meestal altijd Hans van Caspel heette. Allemaal hebben ze een herinnering bij Cerdy achtergelaten door hun specifieke manier van trainen.
Rob Kusters was er verantwoordelijk voor is dat Cerdy zijn geliefde middenveld moest verlaten om de resterende jaren bij de jeugdafdeling als laatste man te fungeren. Deze verdedigende taak werd voor Cerdy een stuk gemakkelijker toen Mark Kusters voorstopper werd.
Piet van Houtem is Cerdy bijgebleven als de trainer die bij elke gewonnen wedstrijd het elftal trakteerde op een broodje frikandel. Cerdy denkt dat dit dan ook de oorzaak is geweest van het behalen van het kampioenschap met het team.
Theo Thewissen is de trainer die het team de eerste dribbels heeft geleerd, waarna Silvio Souren e.e.a. heeft geperfectioneerd. De jeugdwedstrijden werden niet altijd aan het Weideklokje gespeeld. Het eerste combinatieteam werd gevormd met Epen. Voetballend was dat een leuk team en Epen was ook erg blij de combinatie, al was het alleen maar al vanwege de vele doelpunten die Ivo Deckers wist te scoren.
Toen het seizoen met Epen was afgelopen werd er nog een combinatieteam gevormd met Sportclub. Deze combinatie Sportclub Vijlen bleek erg sterk hetgeen resulteerde in een 2e plaats in de eindrangschikking. Een leuke plek die weliswaar voor promotie zorgde, helaas wel zonder het gewenste kampioensfeestje.
Na de combinatie met Sportclub was het tijd om officieel over te stappen naar de senioren. Iets wat bekend terrein was want destijds speelde Cerdy immers al bijna elke wedstrijd op zondag bij het 2e of 3e elftal. De eerste wedstrijden met het derde waren voor Cerdy wel iets anders dan de wedstrijden bij de jeugd. Daar leerde je pas wat contact betekende in het woord contactsport. Na het ontwijken van de been-brekende slidings werd de bal lang gespeeld op Wiel Meulenberg die er dan met lichtsnelheid achteraan ging.
Het eerste dat Cerdy zich kan herinneren van de wedstijden op het 2e zijn de motivatie speeches van coach Frans Bergmans. Deze speeches zijn tot nu toe nog steeds ongeëvenaard. Frans werd altijd ondersteund door Henk en Alice die ervoor zorgden dat alle bijkomende zaken goed geregeld waren bij het team.
Cerdy vindt dat een stukje tekst bij een jubileum nooit genoeg is om op te schrijven wat hij in al zijn voetbaljaren heeft meegemaakt en met wie allemaal. Een paar wil hij er wel noemen. Van de vangballen van Dominic Sami aka Vliegenvanger naar de ongeëvenaarde sprints van Morris Moonen. En van de beukacties van Sander van Caspel tot de snaai-slidings van Tristan Janssen. Het is slechts een kleine greep uit alle momenten die hij heeft meegemaakt vanaf het begin tot aan de wedstrijden en trainingen van het huidige 2e team waar Cerdy deel van uit maakt.
Cerdy beschrijft RKVV Vijlen, zowel in het verleden als nu, als een dynamische club. En één ding is zeker. “Het is altijd gezellig bij de vereniging”. Alhoewel Cerdy momenteel niet meer in Vijlen woont ziet hij zichzelf niet meer voetballen bij een andere club.
